Trzcina stosowana do wykonania pokryć dachowych powinna być jednoroczna, prosta, sprężysta, pozbawiona liścia, wysortowana o długości ok. 150cm do 190cm i wysuszona.

Trzcina podczas przygotowania do wykorzystania jako materiał nie ulega żadnym modyfikacjom - postęp spowodował tylko to, że przez wieki strzecharze wypracowali normy oraz zracjonalizowali technologię krycia, wykorzystując najnowsze osiągnięcia nauki, pozwalające w pełni wykorzystać zalety trzciny.
Przykładem może tu być zastosowanie do wiązania trzciny, zamiast powrozów - drutu ze specjalnego stopu chromoniklu, który nie ulega utlenianiu - pozwoliło to wydłużyć trwałość strzechy, a jednocześnie znacznie zwiększyć bezpieczeństwo przeciwpożarowe tego pokrycia dzięki właściwościom fizycznym drutu chromoniklowego (wytrzymały na wysokie temperatury).

Konstrukcja dachu powinna odpowiadać Polskim Normom projektowania i obliczania konstrukcji. Należy również brać pod uwagę ciężar dachu. 1 m2 strzechy trzcinowej grubości 30 cm może ważyć do 40kg /po opadach deszczu czy śniegu nawet więcej/.
Pokrycia z trzciny wykonuje się na tradycyjnych więźbach dachowych oraz na nowo projektowanych budynkach. Nachylenie połaci powinno wynosić powyżej 45° (na lukarnach kąt ten nie może być mniejszy niż 30 stopni). Najładniej strzecha prezentuje się na budynkach o nachyleniu ok. 52°, przy czym ostry kąt nachylenia przedłuża żywotność pokrycia.
Zwykle domy kryte strzechą projektuje się tak, aby szerokość dachu nie przekraczała 8 metrów; większa szerokość dachu spowoduje, że spełnienie warunku odpowiedniego stopnia nachylenia stworzy efekt ogromnej bryły dachu w stosunku do reszty budynku. Kalenica dachu może być wykańczana wrzosem, trzciną, słomą lub gąsiorami ceramicznymi produkowanymi do tego celu.